Chemische oorlog

Vanaf 1925 is een chemische oorlogsvoering verboden. Dit is mede een gevolg van de internationale bezorgdheid over het gebruik van gifgas in de Eerste Wereldoorlog. Ook bij het Verdrag van Versailles uit 1919, waarin de vredesbepalingen werden voorgeschreven werd het bezit van Duitsland van gifgas verboden. Gek genoeg werd het de Fransen niet verboden. Het werd daarna ook nog gewoon in Ethiopië en in de Rif-republiek gebruikt. Het Protocol van Geneve was universeel, maar hierin werd weer met geen woord gesproken over de productie van gifgas of de opslag. Dit werd pas vermeld in het Verdrag van Chemische Wapens in 1993.

Wat zijn chemische wapens?

Chemische wapens worden ingezet om mensen te verwonden of te doden. Een chemisch wapen is niet explosief, maar een chemische stof. Voorbeelden van chemische wapens zijn: mosterdgas, pepperspray en zenuwgas. Daarnaast zijn er ook nog biologische wapens. In de oudheid werd al zwavel en pek gebruikt door de Perzen.

In de Eerste Wereldoorlog werd er voor het eerst op grote schaal gifgas gebruikt, het werd verspreid door de loopgraven. Eerst gebruikte ze hiervoor chloorgas, later fosgeengas. Vanaf 1917 werd er ook mosterdgas ingezet.

Er worden steeds nieuwe chemische wapens ontwikkeld, zoals het huidige Sarin. Sommige gassen zorgen alleen dat mensen niet kunnen aanvallen, zoals traangas, pepperspray of braakgas. Het middel incapacitantia maakt iemand zowel fysiek als psychisch weerloos, zonder dat die persoon er blijvend letsel aan overhoudt.

Zuuraanvallen

Dan zijn er ook nog de verschrikkelijke zuuraanvallen. Deze worden veel gepleegd in Aziatische gemeenschappen. De chemische stof die hierbij wordt gebruikt is meestal zoutzuur, wat zeker in Azië makkelijk te verkrijgen is. Het veroorzaakt ernstige verminkingen, maar is over het algemeen niet dodelijk. Helaas wordt dit middel ook veel gebruikt door mannen en zijn vrouwen hierbij het slachtoffer.

Binair en unitair

Rusland en de Verenigde Staten hebben in de jaren 80 veel energie gestopt in binaire varianten. Een binair wapen kan twee minder gevaarlijke bestandsdelen tijdens het gebruik van het wapen samenvoegen, waarna door een chemische reactie het dodelijke gif ontstaat. Soms worden hier wel hulpstoffen aan toegevoegd. Het wapen waarin de daadwerkelijke chemische stof is opgeslagen, noemen we een unitair wapen. Bij het Verdrag voor Chemische Wapens zijn niet alleen de werkzame stoffen verboden, maar meestal ook de binaire precursors als deze geen legitieme toepassing hebben.