Cyberoorlog

Een Cyberoorlog is ook een oorlog en zelfs hierbij kunnen talloze slachtoffers vallen. Het wordt ook wel een informatieoorlog genoemd omdat hierbij de hackers van de computers vaak uit zijn op netwerkspionage of sabotage. De eerste cyberoorlog werd gevoerd in 2007 in Estland. De aanleiding was de verplaatsing van een oorlogsmonument. Het parlement van Estland werd aangevallen door individuen via de servers van de Russische overheid, van het type DDoS. Ook ministeries, media en banken werden aangevallen. Wie er precies achter de aanvallen zat, is nooit helemaal duidelijk geworden, ondanks dat Nashi de verantwoordelijkheid opeiste. Deze aanval was wel een reden voor militaire organisaties om hun netwerkbeveiliging te herzien.

De gevaren van een cyberoorlog

Een cyberoorlog kan verschillende gevaren opleveren voor een natie:

• Spionage op het gebied van nationale veiligheid, waarbij de aanvaller zijn voordeel mee kan doen. Met deze vorm van spionage kan ieder land over de hele wereld vanaf afstand bespioneerd worden en kunnen de zwakke plekken gevonden worden.
• Sabotage kan zorgen dat computers of satellieten risico lopen. Communicatie of berichten kunnen onderschept of veranderd worden, maar ook verstoord. Dit kan gevaarlijk zijn en vele slachtoffers maken. Denk maar aan de toevoer of werking van elektriciteit, brandstoffen, water, transport, fabrieken, treinen en ga zo maar door. Veel van dit soort doelwitten zijn gedigitaliseerd en zijn hierdoor kwetsbaar. Bijvoorbeeld de apparatuur of energievoorziening in een ziekenhuis of kerncentrale.

De wereldwijde soldaat

Een cyberoorlog heeft meestal het doel om de samenleving te ontwrichten. Deze oorlogsvoering over computernetwerken evolueert snel. Er zitten namelijk nogal wat voordelen aan de ‘wereldwijde soldaat’ waarbij zijn enige domein de cyberspace is. Natuurlijk zijn er ook ‘goede cybersoldten’ die de aanvallen van de aanvaller moeten opsporen en de computernetwerken moeten verdedigen. Zo krijg je een slagveld buiten het normale slagveld om. Maar bij een cyberoorlog is het risico hoog dat het uitmondt in een flinke ruzie. Het wordt dan gezien als een oorlogsdaad, waardoor het risico op een normale oorlog ook zeer zeker aanwezig is. Als de cyberaanvaller niet achterhaald kan worden, dan is het een stuk lastiger. Wie stel je hier dan verantwoordelijk voor?

Cyberaanvallen komen dagelijks voor

Eigenlijk zijn cyberaanvallen op alles mogelijk. Of het nu gaat om de computer of laptop thuis of de webservers, elektriciteitsnetten, bedrijfsinformatiesystemen, telecommunicatiesystemen, client-serversystemen, communicatieverbindingen of netwerkapparatuur. Computer-hacking komt zelfs op grote schaal voor. Sommige bedrijven moeten talloze cyberaanvallen per dag trotseren. Meestal gaat dit om criminaliteit met het doel om een financieel voordeel te behalen.